an elegy reminiscing the disasters that wrought havoc in the philippines |
Dapat Sana’y Tula ng Pag-ibig Kapag umuulan, gusto kong tumula Tungkol sa pag-ibig. Ang bawat tikatik ay pintig Ng pusong sa pag-ibig ay sabik. Ngayon akinse ng Hunyo, Sabado, araw ng sweldo Walang romansa sa dibdib na pinukaw Ang ulan; Wala siyang sinabi Tungkol sa halik O tamis ng pagtatalik. Nagmaramot ang araw ng hapong iyon. Kinubabawan ng gabing walang bituin Ang alinsangan ng pagsasaya. Pansinin kaya ng napuwing na turista Ang naka-kapoteng puta? Umulan ng asupre noon, A-15 ng Hunyo, Sabado, araw ng sweldo. Binalot ng abo ang lunsod, Nagmistula itong malawak na puntod. Ang kabukiran ay naging libingan Ng nalugsong yaman. At malinaw naman, nakita ko Nakipaglibing ang lahat, May pandong sa ulo, Hilam sa luha, napansin ko. Dahil sa siphayo o pagkapuwing Mahirap sabihin. Sapat nang banggitin Na ang mga pangarap ay kasamang inilibing Sa bayang ngayo’y kinain ng buhangin. Umulan din noon. A-16 ng Hulyo. Malakas na ulang haginit Ng latigong nagngangalit. Hinagupit ng buong lupit Ang mga bubong at atip; HInalihaw ang mga estero, binutas Ang mga kalsada, parang baliw Paikit-ikit sa gitna Ng karimlang pusikit. Maagang nagkanlong ang araw Sa lambong ng dilim Ng hapong iyon, alas kwatro kung tama Ang orasan sa dinding. Pagkuway umatungal And dambuhala ng lupa, Nagalit ang mga bathala, Pinakawalan ang sumpa. May dumagundong, malakas na ugong Higanteng bato’y gumulong Ang lunsod ay dinaluhong. Ay , naku, Panginoon! May Ilang Saglit Ng balisang Katahimikan Ang Sumalit. Hanggang matuklasang Gumuho ang mga kinonkretong panaginip Nilamon ng lupa ang kanyang mga anak Binawi ng dagat ang dalampasigan Pinatay ang hingalong kinabukasan. At pinunit ng hinagpis Ang nalalabing tibay ng dibdib. Bumulwak ang hapis Sa di makakibong bibig. Kapag umuulan, gusto kong tumula Tungkol sa pag-ibig. Ang bawat tikatik ay titik at pintig Ng pusong sa pag-ibig ay sabik. Pero ngayon, hatid ng ulan ay tigatig. Wala siyang kwento Sa romansa o pagkasabik sa halik. Nagbabanta siya ng panganib At ang dalang ala-ala Ay sa kanila na may mukha Ng hapis. Kapag muling umulan, tutula ako Ng tungkol sa galit. |